Strukovne opservacije podobnosti dispozicije „grejnog tela“ u zagrevanom stambenom prostoru sistemom centralnog vodenog grejanja

Apstrakt

Trajna istinska posvećenost struci i nauci u oblasti „primenjena termotehnika u građevinarstvu“, proveravana, potvrđivana, korigovana i/ili unapređivana više decenija, podjednako u teoriji i praksi, uzrokovala je sledan nastavak istraživačkog pohoda istog autora, u svojstvu „aktivnog strukovnog analitičara kauzalnosti“, a u domenu „sistema centralnog vodenog grejanja”, kao najzastupljenijeg namenskog sistema i sistema sa najdužom tradicijom u primeni na našim prostorima i šire, a posebno u stambenoj gradnji. U prethodnim sofisticiranim istraživačkim poduhvatima istog autora, između ostaloga bilo je i reči, o sedam skupova utičućih faktora na podsistemsku funkciju cilja „grejnog tela“, a u drugom radu bilo je reči o „temperaturi vazduha“ u stambenom prostoru grejanom „grejnim telom“, kao kriterijalnom parametru za ocenu kvaliteta grejnog sistema. U opštoj strukturnoj uređenosti akceptiranog sistema za grejanje na nivou podsistema, prepoznatljiv je podsistem označen odrednicom „Podsistem № 4“, opredeljenog naziva, „podsistem za predaju toplote grejanom prostoru sa pratećom armaturom” (kraće i podsistem „grejno telo“), a u okviru kojeg je derivacijom prepoznata „Grupa № 4 – 1“, koja obuhvata sva zastupljena grejna tela, kao jedinične komponente, razvrstane po vrstama; gabaritnim merama; masi; dimenzijama navojnih veznih cevnih priključaka; veličini grejne površine; i nazivnoj toplotnoj snazi, za određeni temperaturski nivo nosioca toplote, na projektnom režimu. Opredeljenom predmetnom istraživanju pristupilo se analitički i principijelno, imperativno a konsekutivno, uz primenu metode analize, zasnovane na „logici racionalnog delanja“, u naznačenoj oblasti i sa neizmenjenim univerzalnim artikulisano definisanim pristupnim aspektima, prilagođenim predmetnom istraživanju, a formiranim na bazi odlučnih činjenica, znanju, iskustvu, veštini, logici, etimologiji i/ili važećim termotehničkim aksiomima, a sprovedenom iz deontoloških razloga, u cilju unapređenja teorije i prakse u naznačenoj oblasti. Praktično, sprovedena je holistička identifikacija „podobnosti dispozicije grejnog tela određene vrste“, kao jedinične komponente adekvatne „grupe“, u zagrevanom stambenom prostoru, sistemom centralnog vodenog grejanja, a prepoznate kao kriterijalan parametar za etiološku ocenu dostizanja određenog nivoa „singularne funkcije cilja grejnog tela“, kao jedinične komponente, akceptirane grupe, akceptiranog podsistema, i u tom smislu eksplikativno i argumentovano izneta su istraživačka saznanja i nalazi. Dispozicija grejnog tela uslovljena je njegovom vrstom i u tom smislu postoje izričita a nealternativna „aksiomska“ ograničenja (npr. radijator nije moguće projektom predvideti ili/i izvedbom ugraditi, na površinu „poda ili/i plafona“, zagrevanog stambenog prostora). Nakon sprovedenog predmetnog istraživanja, imperativno se nametnula potreba za ustanovljenjem još jednog a osmog skupa utičućih faktora na podsistemsku funkciju cilja, „podsistema za predaju toplote grejanom prostoru sa pratećom armaturom” i ovom prilikom isti je označen odrednicom „skup projektno-izvedbeno-nadzornih faktora“ (npr. greške u projektnim, izvedbenim ili/i nadzornim aktivnostima). Dispozicija grejnog tela određene vrste, je kauzalne prirode i od značaja je za podsistemsku funkciju cilja navedenog podsistema, i nadalje od značaja je na kvalitet realizovanog integralnog termotehničkog sistema centralnog vodenog grejanja kao celine i od značaja je u konačnom, na integralni predmetni građevinski objekat, u namenskom smislu i na njegovu „efikasnost“ u delu energetski aktivnih sadržaja, tokom namenskog korišćenja u radnom veku. Profesionalni termotehničari, a posebno aktivni u domenu „primenjene termotehnike u zgradarstvu”, moraju u svojoj kreativnoj praksi u različitim ulogama, nastupati između ostalog, imperativno eklektički, odnosno tako da uvek biraju „najbolje od mogućeg”.