Određivanje gustine PVC polimernih materijala metodom uranjanja u tečnost

Apstrakt

U ovom radu je izvršeno određivanje gustine serije čvrstih, nećelijskih komercijalno upotrebljivih i oblikovanih polimernih materijala (tzv. plastika). Primenjena je metoda određivanja gustine nećelijskih polimernih materijala (plastike) u skladu sa međunarodnim standardom ISO 1183-1: 2019, Deo A: Metoda uranjanja u tečnost. Na osnovu rezultata prethodnih istraživanja, pretpostavljeno je da su ispitivani uzorci izrađeni od polimernih materijala na bazi PVC (krutog ili fleksibilnog). Prethodno istraživanje je obuhvatalo procenu vrste/tipa plastične mase korišćenjem testa gorenja u svojstvu brze metode identifikacije polimernih materijala. Pretpostavljeno je takođe, da će se primenom odabrane metode, dobiti rezultati koji odgovaraju gustini PVC polimera sa dodacima i/ili plastifikatorima, a koja se kreće u intervalu od 1,44 - 1,48 g/cm³. Gustina PVC polimera može varirati u odnosu na gustinu tipičnog PVC u zavisnosti od korišćenih dodataka npr. filera, stabilizatora boje, štampe, itd. i naročito, od upotrebe plastifikatora. Na osnovu dobijenih rezultata određivanja gustine korišćenom metodom, može se smatrati da je preliminarno potvrđena pretpostavka dobijena testom gorenja (prethodno istraživanje) prema kojem su uzorci izrađeni od PVC polimera. Uzorci se međusobno razlikuju prema gustini materijala, na koju znatno utiče prisustvo dodataka plastičnim masama i plastifikatora. Može se smatrati da dobijena odstupanja gustine uzoraka u ispitivanoj seriji potiču od razlike u sastavu i u strukturi ispitivanih materijala, što je u skladu sa pretpostavkama iz korišćene literature.